Moja droga

Nawet nie pamiętam kiedy widziałam Cię po raz pierwszy w moich snach ale od zawsze byłeś przy mnie. Zamykałam oczy i byłeś. Leczyłeś moje łzy byłeś zawsze wtedy kiedy najbardziej Ciebie potrzebowałam. Byłeś zawsze w każdym moim życiu. W każdym wcieleniu. Tego dnia kiedy pojawiłeś się naprawdę zmieniłeś mnie nieodwracalnie. Zobaczyłam Cię na ulicy i wszystkie nasze wspólne wspomnienia zaczęły do mnie powracać. I od tego dnia ciągnęło mnie do Ciebie tak bardzo że nie umiałam tego opanować. Kiedy pojawiłeś się blisko mnie powietrze zmieniało się, czułam pulsująca energię i czułam jak nasze energie i dusze są połączone. I nie ważne czy będę chciała to przerwać czy nie to nie jest możliwe. Ponieważ jesteśmy jednością. Jedną duszą w dwóch ciałach i właśnie nastąpił moment połączenia. Nie mam pojęcia ile to zajmie i jak czy będzie to trudne ale właśnie rozpoczęła się nasza wspólna podróż. Nasza gonitwa. Zaczynasz się zbliżać i uciekasz a ja gonię Cię wciąż i wciąż. Jednak nie wiem czy mam siłę długo Cię gonić. Może usiądę sobie i zaczekam? Na tym kamieniu jest tak miło, może uda mi się zobaczyć gwiazdy które kiedyś nam świeciły ? A może właśnie powinnam przestać Cię gonić żeby dać Ci tą przestrzeń której potrzebujesz ? Ale to tak bardzo boli kiedy nie ma Ciebie obok, kiedy nie mogę powiedzieć do Ciebie słów które ciągle uciekają mi. A może te słowa nie są odpowiednie dla nas ? Może muszę poszukać nowych i zająć się sobą ? Zamiast kolejny raz patrzeć na Twoje zdjęcia i zastanawiać się co robisz ? Stop. Muszę przestać, zaraz zaczynam swoją codzienność. I właśnie wtedy znów dopada mnie to uczucie, że jesteś blisko gdzieś i patrzysz na mnie. Zawsze mnie obserwujesz, wiesz wszystko więcej nawet niż ja. Nie wiem jak to robisz, ale proszę patrz na mnie więcej. Smakuj mnie, wąchaj nie przeszkadza mi to że tam siedzisz patrzysz na mnie ale nie przyjdziesz się przywitać. Nie przeszkadza mi to, bo wiem że przyjdziesz kiedy będziesz gotowy. Mogę zrobić Ci kawę i kiedy to się stanie przywitam Cię słowami :

- Witaj miłości moja, możesz wejść, rozgościć się w moim życiu do końca. Wolisz czarną czy z mlekiem ? Z Twoich ust wszystko smakuje lepiej. Jeśli chcesz możemy tak patrzeć sobie w oczy bez końca aż świat się zatrzyma, nie wiem czy w końcu wybuchnę. A może teraz zacznę ja uciekać przed Tobą? - mogę spojrzeć w Twoje oczy tak głęboko jak Ty patrzysz w moje i zamienimy się miejscami. - Ale nie wiem czy będziesz w stanie mnie dogonić kiedy ucieknę przed Tobą. Mój świat kręci się teraz wokół Ciebie. Ale Ty masz swoje życie, moje ciało płonie zawsze kiedy na mnie patrzysz. A może to wspomnienia z dawnych wcieleń a może wizja przyszłości. Karmię się Tobą jak narkotykami i nie mam dość. Jestem Twoja na zawsze. Nie mogę i nie chcę być daleko od Ciebie. Jeśli taka jest moja rola będę Cię składać wciąż bez końca. Uleczać Twoją zranioną duszę . Pozwól mi tylko na to by być obok. Pozwól mi zaopiekować się Tobą, nie jestem idealna, ale naprawdę potrafię kochać. Mogę sprawić, że cały Twój ból zniknie i nie przestanę nigdy. To jest nasze przeznaczenie. Musimy być razem w tym życiu. Niezależnie ile to potrwa. Bo bez siebie toniemy. Czujesz to ?

Zamykam oczy a łzy swobodnie zaczynają płynąć bo właśnie teraz w tej chwili uświadamiam sobie, że jesteś największą miłością mojego życia, każdego mojego życia jakie miałam z Tobą. I że to nasze życie nigdy się nie skończy. Jesteśmy Bliźniaczymi Płomieniami. Jedną duszą. Nie można przestać kochać siebie ani uciec przed sobą. Stoję przed Tobą cała ubrana w moje wady i zalety i w końcu znika strach. Opadam na kolana zalewając się płaczem. Nie jestem w stanie wytrzymać dłużej rozłąki, przypominam sobie każdy moment razem i każdą rozłąkę. A świadomość, że muszę czekać jest jak lód który zaczyna mnie otaczać i skręcać kiedy nie mam Ciebie obok. Później wstaję podchodzę do okna i znów zaczynam oddychać. Nasza pierwsza najpiękniejsza miłość, trudna ale najpiękniejszą jaką można sobie wyobrazić. Patrzę znów na Ciebie i kiedy otwierasz ramiona biegnę tam żeby schować się przed światem, w moim azylu. Najbezpieczniejsze miejsce na świecie jest właśnie tam. Obok Twojej szyi której zapach tak bardzo koi moje nerwy i zmysły. Bo Twój zapach znaczy dla mnie więcej niż tysiące róż. Ty znaczysz więcej niż miliony innych ludzi na ziemi, jest ich tak wiele, są koło nas ale teraz w tym momencie potrzebuję tylko jednej osoby żebym mogła dalej żyć, oddychać.

Uśmiecham się. W końcu. Kiedy ostatnio się uśmiechałam ? Nie pamiętam. Pamiętam tylko wszędzie strach. Ogarniający moje ciało, paraliżujący. Byłam nie idealna od zawsze. Od zawsze inna. Patrzyłam na Ciebie dziś we śnie. Wyciągnąłeś mnie z ciemności i mroku i zabrałeś mój strach. Dobrze nie jest mi potrzebny. Mogę stawić czoło życiu. Trochę kręci mi się w głowie ale wytrzymam. Idę chwiejnie do łazienki i myję twarz. Mogę wracać do domu. Nie boję się już, podnoszę głowę do góry. Pierwszy jak sięgam pamięcią nie boję się stawić czoła ojcu. Wiem że jesteś przy mnie, w mojej głowie. Nie zostawisz mnie samej sobie, bo zawsze byłam sama ale dziś jesteś. Biorę głęboki oddech i wiem że razem pokonamy wszystkie demony w moim życiu.

Zamykam oczy, jesteś, patrzysz na mnie, uśmiechasz się i dodajesz mi sił. Już nie powracają obrazy w mojej głowie. Już nie ma strachu, który był przy mnie tak długo. Jesteś Ty i patrzysz na mnie. Nie wiem jak się nazywasz, ale to nie ważne. Jesteś moim przyjacielem, moim schronieniem i oparciem. Jesteś najpiękniejszą istota na ziemi. Chyba jesteś moim Aniołem Stróżem. Tyle cierpiałam, ale w końcu Cię zobaczyłam. Masz rany w sobie jak ja, ale masz piękno jakiego nigdy nie widziałam 

Mogę iść dalej przez życie bo wiem że jesteś obok. Wiem, że zawsze będziesz przy mnie, po to zostałeś do mnie wysłany przez Boga żeby mnie chronić. I kiedy mrok będzie chciał znów mnie szarpać Ty będziesz gotowy. Choćby cały świat był przeciwko mnie, Ty jesteś ze mną. Twoją misją jest obrona mnie i pomaganie mi w życiu. Dajesz mi wszystko czego potrzebuję, dajesz mi miłość której dawno nie znałam.

Ta książka jest dla Ciebie. O moim bólu, strachu, nadziei i wierze. Bo ja naprawdę wierzę, że jesteś moim odbiciem lustrzanym, ale jesteś pełen dobra miłości i chronisz mnie kiedy nikt inny tego nie robi. Nie wiem czy uda mi się przetrwać bez Ciebie, musisz być przy mnie do końca. A kiedy życie znów będzie mnie cisnąć Ty będziesz tarczą przed wszystkim co złe.

Oddycham i uśmiecham się dzięki Tobie. Tak miało być, uratowałeś mnie i teraz będziesz zawsze moją ochroną. Zawsze będziesz obok, kiedy zamknę oczy, kiedy ból znów się pojawi nie rozerwie już mnie bo Ty jesteś. Przytulasz mnie, trzymasz w swoich ramionach i składasz w całość to co było w kawałkach. Zamykam drzwi i idę dalej na spotkanie z moją rodziną, może być trudno, może być ciężko ale wiem że jesteś tutaj obok mnie, trzymasz za rękę i idziemy razem. Ramię w ramię aby walczyć z życiem.

Dzień był zimny, ale ja czułam w sobie ciepło. Pojechałam do domu, kilka oddechów i wypuszczenia powietrza strachu i wchodzę. Nie pamiętam wszystkiego, ale pamiętam ten strach który paraliżował mnie tyle razy kiedy tutaj byłam. Kiedy się chowałam przed ojcem, nie chciałam żeby mnie bił ale on to robił. Patrzę na te miejsca i wszystko wraca. Każdy ból, każde uderzenie. Ale jesteś obok przytulasz mnie. Trzymasz mocno, dodajesz mi sił. Żebym mogła w końcu się postawić. Podnoszę głowę, mam w sobie siłę żeby to przejść żeby się postawić. I robię to po raz pierwszy od lat. Już nie będzie więcej bólu, krzyku i strachu. Zabrałeś wszystko co złe. Od dziś jestem inna, od dziś będę walczyć o siebie choćby miała być to walka trudna i ciężka. Nie poddam się ponieważ jesteś obok. Kochasz mnie i wybaczasz mi moje błędy i czas żebym wybaczyła sobie sama.

Mijały dni i lata i poszłam dalej. Ale byłeś przy mnie wciąż i wciąż. Nie pozwalasz mi upadać. Nie pozwalasz mi spaść na samo dno. Ocierasz każdą łzę. Nawet teraz kiedy kolejny raz poniosłam porażkę i wracam do domu cała we łzach jesteś obok. Zabierasz cały mój ból. Pilnujesz żebym dalej była sobą żebym nie przestała być człowiekiem, nie stała się pustą skorupą. Kolejny raz mój świat się zmienił. Pozmieniał mnie połamał ale byłam sobą dalej. Miałam czas dojść do siebie i wstać podnieść się i iść dalej przez życie. Nie oceniasz mnie nigdy, stajesz obok, przytulasz zgarniasz cały ból i strach. Patrzysz na mnie tak jak nigdy nikt, a przecież nie wymagam dużo. Chciałabym tylko żeby ktoś mnie kochał. A wtedy patrzysz na mnie i mówisz :

- Ja Cię kocham i On Ciebie kocha. Jesteś piękną kobietą zasługujesz na więcej niż on mógł Tobie dać. Więc wstań otrzyj łzy i idź dalej. Wracaj do życia. Masz tyle przed sobą.

Więc słucham Cię i idę dalej. Nie oceniasz moich błędów, podnosisz z ziemi i pomagasz iść dalej.

Później przychodziłeś do mnie zawsze kiedy cierpienie i łzy rozrywało moje ciało. Pamiętam ten dzień w którym wszystko się zmieniło. Kiedy stałam się inna. Kiedy ból rozrywał moje ciało. Mówiłeś do mnie a ja byłam już pusta w środku. Leżałam i czekałam a kiedy skończył mogłam odejść. Zabrał część mnie. Byłam inna od tego czasu. Byłam zraniona i ten ból rozrywał moje ciało ponownie. Kiedy stałam pod prysznicem żeby wszystko z siebie zmyć pojawiłeś się kolejny raz. Ocierałes moje łzy, przytuliłeś mnie i zbierałeś w całość moje rozrzucone kawałki. Trzymałeś moje serce żeby się nie rozpadło, było już takie poranione, ale to była dopiero połowa mojej drogi. Ale dzięki Tobie mogłam znów zacząć od nowa, znów zacząć żyć. Kolejne życie za mną, kolejne przede mną. Sama siebie nie umiałam kochać, pragnęłam żeby ktoś kochał mnie tak jak Ty. Pragnęłam żeby ktoś mnie zauważył w tłumie. Moje ciało stało się moim wrogiem. Żyłam niszcząc siebie i moje ciało, kawałek po kawałku. I kiedy już myślałam że to miłość znów musiałeś mnie składać. Kolejny raz. Wciąż bez końca.

Pamiętam moją wspaniałą pracę w kawiarni. W końcu znów byłam szczęśliwa, byłam zakochana i wtedy pojawiałeś się rzadko w moich snach ale byłeś żebym o Tobie nie zapomniała. Tak bardzo potrzebowałam tego szczęścia. Jednak los znowu nie był dla mnie łaskawy, wybrałam nieodpowiedniego człowieka do kochania. Który ponownie mnie zmienił. Myślałam że kiedy stworzyliśmy razem nowe życie on się zmieni ale tak nie było. On nie był dla mnie. Ranił, ale czasami dawał mi trochę dobra i łaknęłam tych dobrych momentów. Pragnęłam żeby mnie widział, żeby kochał taką jaką jestem. Żeby mnie nie zmieniał. Ale stworzył mnie na nowo, byłam zapatrzona w niego, a ja sama ukryta gdzieś na dnie mojej duszy. Ponieważ musiałam spełniać jego oczekiwania. Robiłam wszystko czego chciał i ciągle za mało. Chciałam żeby mnie widział, żeby kochał tak jak ja kochałam jego. Ale chciał zabić nasze dziecko. A Ty wtedy znów się pojawiłeś i mówiłeś że muszę być silna, nie mogę się poddać. I walczyłam znów o moje dziecko. Wciąż na nowo, każdego dnia. Były dobre chwile i te kiedy musiałeś mnie składać wciąż na nowo. Ale byłeś i nie opuściłeś mnie kiedy wszyscy inni się odwrócili. Przez moje błędy. Byłeś wciąż i wciąż. Ocierając łzy moje i patrząc na mnie tak jak jeszcze nikt. Byłeś przy mnie każdego dnia i każdej nocy. Pomagałeś mi na nowo budować moje życie. Ale to wciąż nie był koniec mojej drogi. Każdego razu rodziłam się na nowo. Z bliznami na sercu szłam dalej przez życie. Nie wiedząc ile jestem w stanie przejść. Pokazywałaś mi że jestem silniejsza niż myślałam. Dałeś mi wiarę na nowo, dałeś mi miłość do mnie której nie znałam i dałeś mi czas jaki miałeś dla mnie. Aby odwiedzać mnie w snach. Tworzyć coś tak pięknego czego nigdy nie doświadczyłam.

Kolejna wielka miłość w moim życiu okazała się tylko kolejną pomyłka. Chciałam od innych to, czego nie miałam sama w sobie. Uczyłeś mnie żebym kochała siebie i moje ciało. Nie umiałam, ale małymi krokami zmieniałam się. Każdego dnia zaczynałam kochać siebie samą, wybaczam sobie moje błędy. Całe życie się karałam za błędy ale Ty uczyłeś mnie że nie muszę. Bóg kocha mnie taką jaką jestem, że już wybaczył mi moje błędy. Każdego dnia pokazuje mi że kocha mnie, że jestem cudowną osobą. Musiałam tylko to zapamiętać. Po kolejnym rozstaniu w końcu odetchnęłam. Zaczęłam żyć. Nie było już nerwów szarpania i złości. Była tylko wielka miłość do mnie samej. Zaczęłam mieć częściej wizje o Tobie. Zamykając oczy widziałam nas razem. Byliśmy jednością. Ciągle i wciąż. Myślałam że nie jesteś prawdziwy. Dopóki nie wszedłeś do mojego życia naprawdę. Miałeś tu wcześniej swoje miejsce. W moim sercu, czekało na Ciebie. Poskładałeś mnie kolejny raz i myślałam że umieram, ale znów mnie poskladałeś żebym była gotowa na prawdziwego Ciebie. I teraz życie zaczęło się na nowo. Było życie przed Tobą pełne bólu, krzyku, rozczarowań i jest życie z Tobą. Kiedy jesteś już w nim prawdziwy. A to życie zapowiada się ekstremalnie. Każde nasze spotkanie jest intensywne. Każda nasza rozmowa przynosi mi tak wiele. Teraz czas żebym ja pomogła Tobie kiedy tyle lat trwałeś przy mnie i leczyłeś moje rany. Teraz czas żebyśmy znów się urodzili i żyli razem. Bo to życie czeka na nas z otwartymi ramionami i rozumiem teraz dlaczego z nikim innym mi nie wyszło. Byłam przeznaczona Tobie. Nie da się walczyć z przeznaczeniem. Tak miało być i to jest nam pisane. Kolejny dzień zaznaczam w kalendarzu mając wiarę, że znów Ciebie spotkam i rozświetlisz mój dzień. Twój blask powoli gaśnie ale staram się na nowo go rozpalać tak jak Ty rozpalasz ogień pod moją skórą. Twoje piękno jest uzależniające i chcę więcej Ciebie każdego dnia. Ale teraz jestem cierpliwa. Kocham siebie, zajmuje się sobą i daję Ci przestrzeń której potrzebujesz. Nie jestem już mała skrzywdzoną dziewczynką która potrzebuje uwagi. Teraz jestem kobietą,kocham siebie samą, kocham życie, ludzi i Boga. Jestem piękna i zmieniam się każdego dnia na lepsze, znów oddycham ponieważ wybaczyłam sobie. I kiedy otarłam się o śmierć znów zaczęłam żyć. Twarz moją zdobi uśmiech a wokół mnie bije blask. Odnalazłam to dzięki Tobie. Oddech wciąż przyspiesza kiedy Ciebie widzę i pragnę być obok każdego dnia. Dbać o Ciebie i dawać Ci miłość której już dawno nie masz w swoim życiu. Ocierać Twoje łzy tak jak Ty to robiłeś. I nasze wspólne życie zaczęło się i teraz nie ma już odwrotu nie ma od tego ucieczki. Musisz zapiąć pasy i jedziemy.

Nasza gonitwa zaczęła się od pierwszego spojrzenia. Patrzyłeś na mnie tak, jak jeszcze nikt nie patrzył. Twój dotyk sprawiał że płonęłam żywym ogniem wewnątrz. Nie wiedziałam nawet czy czujesz to samo. Czy tak samo wijesz się w środku jak ja. Chciałam więcej wciąż i wciąż. Szukałam Cię wszędzie, w drzewach liściach które dotykałeś. Zostawiasz swój ślad na mojej duszy. Dziś jest ten dzień kiedy postanowiłam Cię zobaczyć, chociażby na moment. Nigdy nie wiem kiedy się pojawisz, jest tylko jeden krótki moment kiedy przychodzi ta myśl do serca i wtedy się zjawiasz. Ale nie umawiamy się wcześniej to zawsze samo wychodzi. Czytasz w moich myślach, że chcę Cię zobaczyć i zjawiasz się zawsze wtedy kiedy Cię potrzebuję. Twojego widoku, spojrzenia. Nie umiem od tego uciec, nie chcę uciekać. Uzależniłam się od Ciebie. Jesteś powietrzem, jesteś myślą, jesteś oddechem. A ja pragnę Ciebie więcej nie umiem już bez Ciebie żyć. Uzależniłam się od Ciebie jak od papierosów. Jesteś miłością, jesteś istnieniem, jesteś częścią mnie. A ja będę trwać przy Tobie na wieki. Dziś jest ten dzień, czuję to. Moje ciało przechodzą dreszcze, nie umiem się skupić, pragnę Twojego widoku i dotyku. Wędruję po pustyni a Ty jesteś oazą. Więc wstaję rano i ubieram się w Twoje ulubione ubrania, żebyś mógł nacieszyć swoje oczy i ruszam do pracy. Dzień jest pogodny od samego rana i wiem że to słońce świeci dla nas. Patrzy na nas i się uśmiecha do nas. Łączy nas to słońce. Łączy nas niebo. I łączy nas Bóg. Razem na zawsze. 

Mijają godziny i czekam na Ciebie codziennie odkąd się pojawiłeś znowu w moim życiu. Nie umiem przestać Cię szukać. Czuję Twoją obecność chociaż nie zawsze jesteś fizycznie koło mnie. Ale to nie szkodzi. Jesteśmy połączeni więc mogę mieć Cię także nie fizycznie obok mnie. Rano pijemy wspólną kawę, ocieramy swoje łzy i słuchamy swoich myśli. Patrzymy na siebie i uśmiechamy się, na razie nie jesteś tutaj fizycznie, ale mamy czas. Im dalej jesteśmy od siebie tym to silniej przyciąga. Ale musimy wytrzymać, taka droga jest nam pisana i musimy zerwać ze starym życiem urodzić się na nowo i w końcu będzie nam pisane być razem. To nasze przeznaczenie, to nasza droga którą wybraliśmy sobie na górze kiedy rozdzieliła się nasza dusza. To jest plan na naszą wieczność więc kilka dni nie zmieni wieczności. I nawet kilka dni rozłąki nie zmieni naszej wspólnej wieczności. Ale pragnę Cię więcej, nie zmienię tego. Musisz być jednak gotowy żeby urodzić się na nowo. Jestem cierpliwa, Ty uczysz mnie cierpliwości ja uczę Cię miłości i niszczę mury które wokół siebie zbudowałeś. Znajdę szczelinę i wsunę się w nią do Ciebie. Dotrę do serca, przytulę tak jak jeszcze nikt i pozwolę Ci się znowu rozpaść w moich ramionach, nie bój się. Poskładam Cię tak jak zawsze. Musi wszystko runąć, każde mury, każde ściany. Musimy zostać nadzy przed sobą stanąć. Bez kłamstw, bez obawy, bez lęku, bez żalu. Ubrani jedynie w miłość wzajemną i urodzimy się na nowo. Nie jest ważne ile to zajmie czasu, mamy wieczność. Będę Cię rozbierać z Twoich warstw, jedna po drugiej aż nie zostanie nic co chroni Ciebie przed światem. To może być trudne, to może boleć, ale tak musi być. Pogodziłam się z naszym losem. Myślisz że będziemy razem w niebie, tak to prawda. Ale musimy kolejny raz umrzeć tutaj na ziemi żeby się połączyć. Nie ma innej drogi, nie uciekniesz, nie schowasz się. To nas dopadnie wszędzie. Takie jest przeznaczenie. Umierałam tyle razy w tym życiu, że nawet trudno mi to opisać. Byłam już tak zniszczona, że chciałam tylko śmierci, chciałam wrócić do Boga. Znaleźć w nim pocieszenie, wybaczenie, miłość. Schować się przed ludźmi. Udało się na chwilę ale znów wróciłam do życia. Ty mnie przywróciłeś do życia kiedy byłam złamana, poraniona a moje serce było już tak wiele razy pęknięte że ma blizny. Ma wiele blizn i nie zaginionych ran. Było potłuczone, podeptane i zgniecione. Ale Ty je naprawiasz wciąż od wielu lat. Jesteś moim niebem. Moim azylem i oazą. Nie uda nam się od tego uciec bo wciąż i wciąż do siebie wracamy. Taka nasza misja na ziemi. Kiedy myślę że już nie dam rady, że się rozpadnę na kawałki, że w końcu to życie mnie zniszczy wtedy pojawiasz się Ty. Wiem, że jestem gotowa, mogę umrzeć znowu, mogą mnie niszczyć wciąż i wciąż ale wiem ze mnie złożysz. Wiem że możesz, wiem że zabierzesz ten ból który rozrywa mi serce i duszę. I teraz leżę bezbronna, bez moich warstw które chronią mnie przed światem. Rozebraleś mnie z tego, kawałek po kawałku, otworzyłeś mnie. Nie boję się już, nie czuję wstydu, nie lękam się pokazać siebie innym ludziom bo wiem, że jesteś obok. Patrzysz i chronisz, twoje ramiona czekają na mnie tak jak przystań na statek. Jesteś gotowy, żeby mnie poskładać kolejny raz, tak jak ja jestem gotowa. Kiedy opadną maski, kiedy wszystko wypłynie na wierzch będziemy wolni. Wolni od ziemskich spraw a nasza dusza się połączy na wieki. Będę Cię kochać na wieki, tak jak Ty kochasz mnie. Nasza miłość pokona wszelkie trudności. Wszelkie ziemskie wyzwania i przeszkody. Bo ona jest silna i wieczna. Nie może umrzeć, kochamy siebie od wieków, pamiętam nasze spotkania w innych wcieleniach. Jeszcze Ci kiedyś opowiem ale nie jestem pewna kiedy znów Ciebie spotkam. Będę czekać, bo w końcu będziemy razem na wieki. Nasza gonitwa się zakończy. Musi tak być. I choć chciałabym mieć Ciebie na już nie da się tak. Mamy wiele do zrobienia zanim będzie to możliwe. Ale będę czekać, będę żyć z Tobą w mojej głowie. Stawiać czoło kolejnym dniom bez Ciebie bo wiem że czeka mnie słodka nagroda za moją cierpliwość. Twoje usta na moich, Twoje ręce na moim ciele i to połączenie jakiego nigdy dotąd nie znałam. To niefizyczne połączenie naszej duszy, kiedy czuję, że mogę eksplodować. Cały świat się zatrzymuje kiedy jesteśmy razem, energia się zmienia. Nie da się ukryć naszej więzi. To jest tak silne, że nie można tego schować ani ignorować. To zbyt trudne żeby przejść koło tego obojętnie. To jest wieczna miłość nie da się jej zatrzymać, schować gdzieś na dnie szafy. To po prostu niemożliwe. I Twoje cierpienie jest moim cierpieniem. Każda Twoja łza boli bardziej niż moja własna. Kiedy patrzę wtedy na Ciebie chciałabym rzucić wszystko żeby tylko moc Cię przytulić i poskładać. Schować przed cierpieniem, przed światem żebyś nie musiał tago znosić. Ale to nasza droga, musimy to przejść żeby się połączyć. Nie możemy tego przerwać ani się wypisać bo jest trudno. Mamy w sobie siłę i moc aby zmienić wszystko, zmienić nasze życie. Nasze wspólne życie czeka na nas, kusi delikatną muzyką, promieniami słońca o poranku. Wabi nas słodkim zapachem ciasta, ozdabia nas świątecznymi ozdobami. Widzę nas już w tym czasie kiedy wszystko zostało zakończone w starym życiu. Widzę nas w nowym życiu. Kiedy siedzimy razem na ganku naszego wspólnego domu, pijemy razem herbatę i jesteśmy blisko jak nigdy wcześniej. Nasze spojrzenia wyrażają jedno. Miłość. A każde słowa są ciepłe i budujące, nasza wieczność niedługo się zacznie. Czuję pulsowanie w ciele kiedy tylko się pojawiasz. Razem jesteśmy silniejsi niż osobno. Razem możemy zerwać wszystkie kajdany tego świata. Bo razem nasza dusza jest tak potężna że może zatrzymać czas. I tylko razem jesteśmy w stanie dojść do wieczności. Zakończyć wszystko co stare, co złe, co nas rani. Co nas niszczy, razem mamy tą siłę i moc aby to przejść. Zniszczyć kajdany, zburzyć mury i połączyć się znów na wieczność.